Vídeos Desastres Ambientales

Aral, el mar perdido
https://www.youtube.com/watch?v=8GGiAa_v9Pw
 
Río de muerte, catástrofe ecológica por la rotura de la presa de Aznalcóllar (1998)
https://www.youtube.com/watch?v=nS_tFoyqvVU#t=125
 
Desastre Ecológico. Prestige
https://www.youtube.com/watch?v=qDuQ7bDz_yQ
 
 
 

Río de muerte, catástrofe ecológica por la rotura de la presa de Aznalcóllar (1998)

 

El vídeo nos muestra una catástrofe ecológica sin precedentes, que creó el pánico en todo el entorno. Podemos observar en él como una lengua de lodo con vertidos contaminantes de una alta concentración de metales pesados arrasó todo lo que encontró a su paso. Afectó a acuíferos, huertas, animales, quilómetros de terrenos dañados... Se acercó de manera peligrosa al Parque de Doñana, reserva de la biosfera y patrimonio de la humanidad, el cual se intentó proteger en todo momento. Una mancha negra y envenenada corría río abajo. Los medios de comunicación de todo el mundo se hicieron eco de la trágica noticia. Y no era para menos. Los técnicos y políticos desplegaron un dispositivo de emergencia para evitar que la catástrofe fuese a más. En mi opinión, las actuaciones realizadas fueron las correctas pero, por otro lado, pienso que también insuficientes. No es comparable a todo lo que se hizo, por ejemplo, ante la tragedia del Prestige.

Algunas viviendas también se vieron afectadas. Nos encontramos ante una situación de desolación, temor, miedo... Que nadie está preparado para enfrentar.

Se apuntó a la mina de Aznalcóllar, a un corrimiento de tierras como posible desencadenante de la catástrofe. Los ecologistas hablaron de una catástrofe anunciada. En este tipo de situaciones se debería pensar en lo que es mejor para el medio ambiente, y no para las empresas. De hecho, se habían realizado numerosas protestas por la presencia de la mina y se denunció reiteradamente la situación por el peligro que corría la zona. Se ha invertido mucho dinero en ello, y a la hora de buscar responsabilidades, todo el mundo miró hacia otro lado.

Se trata de un ecosistema en peligro, de cosechas arruinadas, pozos envenenados, agua contaminada... La flora y la fauna son los primeros en ser afectados, pero también los pescadores o las poblaciones que se dedican y viven fundamentalmente de sus cosechas. Todo ello supone grandes pérdidas, pero no solo económicas, sino también emocionales. Son consecuencias todavía imprevisibles, ya que hasta dentro de un tiempo no se podría conocer la magnitud de la catástrofe. Las soluciones son, por otro lado, costosas y complejas. Y lo que más llama la atención, es el hecho de que los vecinos afectados protestaron desde un primer momento por la situación que se veía venir. Esto nos hace reflexionar sobre qué actuaciones se llevaron a cabo ante estas protestas, y hasta que punto se tuvieron o no en cuenta. 

 

Marta Cordido Raposo.
 
 

 

Marea Blanca - Documental de Isabel Coixet

Desastre ambiental- “O PRESTIGE”

O 13 de Novembro do ano 2002, o “Prestige”, un petroleiro grego cargado con 77.033 toneladas de fuel naufragou frente as costas galegas, vertendo parte da súa carga. Tras as mensaxes pedindo axuda, a embarcación foi remolcada mar adentro para evitar que partise frente a costa galega, mais ó sexto día, o “Prestige” non resistiu máis e partiu en dous afundindose a 246 km de Fisterra. Os vertidos do fuel espalláronse polo mar, anegando kilómetros de costas españolas e chegando incluso a Portugal e a Francia. Este feito foi considerado como unha das peores catástrofes medioambientais.

A pesar da miña curta idade cando aconteceu o suceso, recordo cómo os medios comezaban a dar as noticias do desastre. En principio tentaban tranquilizar, pois a axuda estaba chegando e o barco estaba sendo remolcado para evitar un desastre de tal envergadura pero, finalmente nada se puido facer. Tras haberse partido en dous e comezar a verter a súa carga, púxose en  marcha unha mensaxe de auxilio primeiro a nivel comunitario, logo a nivel nacional e incluso a nivel internacional. Chegaron personas de tódalas partes do mundo cunha simple mochila nas costas pero cunha enorme voluntariosidade e moitas moitas ganas de axudar. A desastre era inmensa, as costas cubrironse de fuel, provocando a morte de moitos seres vivos.

 

 

Eu era pequena e, quizáis non era o suficientemente consciente do que sucedera realmente, mais sabía que era algo que ía quedar na nosa memoria e na nosa retina para sempre.

Durante meses os voluntarios, cos poucos medios dos que dispoñían, lograron limpar as praias de esa capa negra que as cubría. Eran tantos os voluntarios e voluntarias que viñeron a axudar que as prais, negras polo fuel, pronto se encheron de fundas blancas, como unha nova marea, pero esta vez chea de esperanza.

Era como unha marea blanca...

 

 

O desastre do Prestige supuxo unha das peores catástrofes ambientais que se recordan.

A pesar de todo o malo que trouxo consigo unha desastre de tal embergadura, este acontecemento mostrou a preocupación que existe pola natureza e a solidaridade das persoas. Tamén mostrou que onde hay intereses por parte dos poderosos, da igual as consecuencias que supoñan nin para a xente e moito menos para a fauna e a flora. Mais, a pesar de todo, logramos recuperarnos deste duro golpe e facernos mais fortes.

O “Prestige” fixome ver que Galicia, os galegos e galegas e o mundo enteiro non están dispostos a permitir que se repita algo igual. NUNCA MAIS

 

 

Hoxe, recuperando este escrito, debo decir que me doe profundamente que sigan ocorrendo acontecementos similares, mais, por moito que haxan persoas que loiten polo benestar do noso planeta, os intereses económicos, como en tódolos ámbitos da vida, están por enriba de calquer outro! Non hay moral que valla, habendo cartos de por medio. Vergoñentame saber que, despois das consecuencias tan catastróficas que vivimos, sigan ocorrendo cousas similares non tan lonxe de nós.

O desastre do Prestige supuxo unha mellora, xa que desde entón estamos bastante máis concienciados, mais quédanos moito camiño por andar!

 

 


 

Joana Represas Pateiro